Coþkun bir þarký gibi, duyulur kuþ sesleri!
Ne büyüksün ya Rabbi, dokunduðun canlanýr!
Yamaçlardan ovaya, yayýlýr nefesleri;
Duygu taþýyan canlar, bundan heyecanlanýr…
Karakarga, akdoðan, saldýrýda kuzgunlar!
Alýcý kuþlar geçer, hem de ne çok azgýnlar!
Hepsi yem kýtlýðýndan, son derece üzgünler!
Kalbi yetmeyen kuþlar, yolda helecanlanýr…
Çalý çýrpý dallarý, küçük kuþlarla dolu!
Martýlarýn çýðlýðý, inletir saðý, solu!
Her taraf kuþ cenneti, aþiyan Anadolu!
Yurdun tüm güzelliði, doðasýyla ünlenir…
Kýrlangýçlar vals yapar, hayali buz pistinde!
Yavru kuþlar uçacak, direksiyon testinde!
Tüm kafes sahipleri, saka/larýn mestinde!
Bülbüllerin avazý, gülistandan dinlenir…
Sazlýklarýn içinde, türlü çeþitli kuþlar!
Turnalara zor gelmez elbette ki yokuþlar!
Her an gölden havaya, ürkerek savruluþlar!
Heyecandan telaþla, her tarafa yönlenir…
Göçmen kuþlar geçiyor, hem irili, ufaklý!
Sanki karar almýþlar, hem de tam ittifaklý!
Avcýlar önezede, elleri hep tüfekli!
Birçok kuþun hayatý, bu yollarda sonlanýr…
Ereðli-2022/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Aþiyan: yuva, kuþ yuvasý…
Öneze: avcýlarýn av için kurduklarý pusu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.