YETER Kİ TAŞ DEĞMESİN AYAĞINA...

Ah, adým ve adýmladýðým yolu hümayunun
Düþlerim nemli
Aþk ise adeta iksirli
Sevgiden yonttuðum bir heykel misali
Ýçime akýttýðým gözyaþýmdan muaftýr da varlýðýn
Sen ki: öksüzlüðün ikliminde bir yetim
Yitiminde zamanýn
Baðdaþ kurduðum bir aðacýn köküne sadýk kaldýðý
Nasýl ki gerçeðin ta kendisi
Ve iþte geldim kendime ansýzýn
Sen gittikten sonra
Gücümden kalan son zerre ile yazdým þiirlerimi

Mevsim nazlý
Yâd ettiðim dünüm gölgemle kavgalý
Olduðum günlerin uðruna
Terk ettiðim illa ki kendim olan iklim
Ýrdelediðim bir iklimden de fazlasý
Döngüde saklý ritmi
Bir yudumda içime çektiðim çok mu belli?

Nazire etmiyorum aþka
Çünkü aþkla eþleþen varlýðýmdýr her düþtüðümde sevdaya
Kýyýya vuran gözyaþlarým
Seferisiyim de yýldýzlarýn
Hem hem çiçek olmayý ben dilemedim
Çiçeklendikçe yer gök
Kuytulardan arakladýðým her zerreyi
Baðýþladým içimdeki yetime

Nazenin bir bakýþla solladýðým þu yanlý yolu
Aþtým da ne oldu dercesine
Soyutladým yüreðimi evrenden
Sadece adaðýmdý aþk
Belki de bataðým
Her ataða geçtiðimde sarsýldýðým
Bir fýrtýna gibi
Aslýnda varsa yoksa içimde saklý
Ýçerlediðim gün mü kalmadý dünde
Bir de içtimada geçti mi ömür.

Yüreðin misinasýna astýðým her sözcük her sayý
Saymaný mýyým yoksa dünyanýn
Ve iþte gerisin geri sekiyorum kendimden
Sakin bir deniz olmaya mademki meylettim
Lakin mümkün deðildi sensizliðin rüzgârý
Beni benden alýp götürürken
Günler biçtiðim gecenin pýnarýnda
Þahitler tuttuðum yalnýzlýðýn çýðlýk atan vapurunda
Ýstiflediðim her gün her acý
Seyrüseferinde mevsimin savsakladýðým kadar kendimi
Ýlla ki kýyama durduðum bir rota
Ýlla ki kýymete binen varlýðýn

Yitiminde gölgenin dahi eksik kaldýðý bir yol gibi
Hali hazýrda yoldan çýkmadýðým
Elbet attýðým zar masumca gülümserken bana
Nasýl ki yek geldi aþkýn uðruna
Þekilden þekle giren yüreðim
Þimal yýldýzýsýn madem içimde saklý dünyanýn
O halde göç etmeliyim sensizlikle her yoðrulduðumda
Seslerin þifahen hükmettiði bu aþkýn tozuttuðu yangýnýnda…

Lal sözcüklerim canlandý ansýzýn
Lanet okuduðum iblisten uzak
Kendimden firardayým
Yetemediðim kadar dünyanýn nüfusuna
Senle kaplý âlemin yeknesak yýkýlmaz kalesiyim
Kalender gecenin kaynaþtýðý
Yazýn çeþninde sarýp sarmaladýðým bir bebek gibi
Deðil dokunmak bakmaya bile kýyamadýðým
Varsýn yalnýzlýk sakit olsun
Yüreðin bitimsiz ritmi ve ikliminde

Yâd edilesi bir esintisin
Ýçimin ürperdiði gecenin tininde
Saklý bir nota gibi çaldýðým
Semazen yüreðimin ansýzýn kundaklandýðý
Ve iþte baþa döndüm yeniden
Yetinmekse hayatta sevgimle eþlik eden
Hayalinin bile yettiði bir evresin
Sensizlik ve sessizlik canýma tak etti
Huzmesi yüreðin hüzün çeþmemde akan dileklerin niyetine
Nemalandýðým her gün her an her aný
Yakardýðým Rabbime
Yeter ki taþ deðmesin ayaðýna asla ve asla…

Sosyal Medyada Paylaşın: