BİR ŞİİRDEN ÇOK...
Ah, rüzgârýn cereyan ettiði bir iç çekiþ
Miski amber kokusunda kaybolmamýn ertesi
Hicabýn da karekökü
Sefil yalnýzlýðýmýn tanrýsý sanrýlar.
Sancýlandýðým her gün bir ölüm
Doðumumu müjdeleyecek bir þiirdir olsa olsa
Evrenden tek dileðim.
Maviden bostan
Sözcüklerden diktiðim yorgan
Muþtalayan karanlýkta hazýr ol da durduðum
Zamanýn mekânýn yerlisi bir gülüþ
Yersiz sevdiðim mi ters tepen?
Yansýz sevdiðim her insan her iklim
Kýymete binecektir elbet bir gün varlýðým.
Tokasý kýrýk sözcüklerin
Yüreðin neþridir saklý þiirin güftesinde
O minval ki;
Kýlý kýrk yardýðým
Belki de en ulvi tepe aþkýn bakir týnýsýnda saklý rakým
Yerleþtiðim gecenin kuytusunda sindiðim
Gözle görülmezdir yaralarým
Yarenlik eden kalemin de fetvasý
Karambole giden ömrün feri ansýzýn yitip gitse
Ve iþte o an serileceðim huzurun ipek tenine.
Muaf tutulduðum mutluluk
Nutkumun tutulduðu saf tuttuðum ufuk
Bir kanaviçe misali örüntüsü sözcüklerin
Yâd edilesi mutlu mazimin hali hazýrda hezimeti
Diken diken kimi zaman yorgun ruhum
Mevsime meyledip de güneþte kavrulduðum
Bir iklimim ki;
Peçesi yalnýzlýðýn
Dokunulmaz olsaydý keþke varlýðým.
Elemin bekçisi þairin sabrýný katýk ettiði anbean
Ulaþýlmazlýðýn yitik güncesi günbegün
Sancýlý bir var oluþun hikâyesi
Dizelerde buluþtuðum kâh asalet kâh rehavet
Son umudun dahi terk etmesinin mümkün olduðu
Ýçimde saklý kalabalýk
Ve iþte þerh düþüyorum güne…
Bitiminde sözcüklerin
Gözlerimi dikiyorum yalnýzlýðýn bam teline
Ne uygunsuz ne uyumsuz
Belki de karanlýk gibi alabildiðine uðursuz…
Olamam ben asla olamam
Her ne kadar dikiþ tutturamasam da yaþadýðým ömürde
Bakir týnýsýdýr sözcüklerin kalbimin attýðý
Solgun yüzümün saldýðý son nutuk.
Gönlün neferi bir yýldýz kümesi belki de
Yüreðimin odaklandýðý þu sevdalý gök kubbe
Rabbimle buluþtuðum her aným her günüm
Gücüm yettiðince seveceðimdir kendime verdiðim
Her buyruk.
Þifasý ve þivesi ve þirazesi de kaymadan gönlün
Bir gün batýmýnda varým
Bir de açan gülün goncasýný rahmet bildiðim
Doðanýn teþviki ile bazen çiçek bazen insan gibi yeþerdiðim
O iklim ki;
Yüreðin meylettiði solgun bir heceden çok fazlasý saklýdýr içimde.
Gönlün rotasý
Bir de mevsimin bohçasý
Sapýr sapýr dökülen yapraklarýmdan ördüðüm tacý
Mademki bana emanet etti kâinat
Ben de teslimiyetimle Rabbime.
Rýzýk bildiðim her duyguyu
Yeter ki razý olsun da Mevla’m benden ve sevdiklerimden
Kayýp bir gülücüðün peþindeyim nicedir
Elbet her sorunun cevabý da saklýdýr içimde
Ýç edilmiþ olsa bile mutluluk
Resmini çiziyorum iþte hayatýn
Bir þiirden çok kayýp kimliðimle
Misafiri olduðum hanýn çýkýþ kapýsýna yöneldiðim anbean
Lakin daha çok da iþim vardýr ruh bedeni terk etmeden.
Azýðý sözcüklerin
Ýçinde saklandýðým ambarý duygularýn
Sevi dilinde eþlik eden rahmetin indinde saklýyým
Birden baþlayýp varamadýðým ikiye
Elbet ereceðim bir gün ben de mutlu nihayete
Gönül ister ki hidayet olsun son duraðým
Yüreðin de duvaðýnda saklý bir resim gibi
Kýyama durduðum umudum ve muradým
Allah katýnda saklý ruhum ve tüm yaralarým
Yamalý bohçam bir de gaipten gelen coþkum
Her zerremle emanetim Rabbime…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.