ELBET PİŞECEĞİM AŞK DİYE DİYE...

Düþlerim yetim; minvalinde sessizliðin
Ýçimde saklý sökükleri dikilesi mevsim.
Öznemse hýrpani bir tesellinin bucaðý
Sözcüklerime saplandýðým mý?
Yoksa týrnaklarýmla kazýdýðým kabrim mi beni bana t/uzak kýlan?
Sessizlik rücu etmeli geceye
Sineme konmalý ay ýþýðý
Hem, hem yýldýz olmanýn nesi kötü?
Körükledikçe duygularým safiyet yüklü
Benliðimden sýçrayan kývýlcýmlar
Varsýn kimi husumet yüklü olsun
Benim yüküm bana yeter
Yüksünmeden sevmenin nesi kötü?

Irkým, azýðým bazense atýl bir yürek
Ýkmalini yaptýðým bir iklim gibi içerlediðim
Ýlla ki yalnýzlýðýma nifak sokanlar
Oysaki bilmeleri mümkün deðil
Rabbime koþtuðumun mealidir sözcüklerim
Kürediðim inançla
Ýthafý içimdeki yetime
Ýhbar ettiðim ahvalimi sadece meleklere özgü bir masumiyet
Kandýðým kadar her sözcüðe
Kabullendim ben çoktan kaderimi.

Bir mealim yok bu gün
Teselli bulduðumsa hüznün gerçek yüzü
Yüz görümü bir kaç þiir yazmalýyým elden geldiðince
Elden ele dolaþan bir kalem deðil hem benimki
Kalender yüreðimi
Sahiplenen Rabbimin tecelli ettiði
Günüme geceye katýk yaptýðým
Kat izinde saklý sevginin nice duygu
Küstüðüm aslýnda sadece kendime.

Bak, uyuya kaldým yine bu gün
Gecenin fendine yenik düþtüm
Baþýmsa düþmeden öne
Uyuduðumu da görmedi hiç kimse:
Kimsesizliðimi de kýrptým þair gibi yýldýzlarýn niyetine
Oysaki daha dün yýlmýþtým ben hem de nasýl:
Hem kendimden hem kifayetsiz kalemimden
Dökülen yaþlarý acele ile sildim
Acilen de kaçtým kapýsý kýrýk mabedime
Bir an evvel dönüþmeliyim hem kelebeðe
Yetmedi mi ömrü kozamda geçirdiðim?
Yetindiðim neyse kendimle ettiðim hasbýhal
Ve iþte býçak dayandý kemiðe.

Kamikaze bir söylence benimki
Beni bana vurduðum kadar yerden yere
Acýmadan yakarým da canýmý kim bilir ne niyetine?
Sözümdür arkasýnda durduðum
Rabbimdir hem aralýksýz baþýmý yasladýðým
Bazen ikindi bazen yatsý dönendiðim eksenimde
Kâh semazen kâh pervane
Aþkýn ihmalidir çoðu zaman beni geciktiren
Aþkýn þüheda acýlarýnda saklandýðým ta ezelden…

Hali hazýrda kanarken sözcüklerim
Elzem olan illa ki dile getirmem gereken ne çok þey
Oysaki bitti sanmýþtý daha dün ertelediðim bir þiir
Meðerse her þeymiþ bana beni sunan
Azar azar seveceðim de illa ki kendimi
Azadesi hayal mahsulü sevgimin kendime dokunmanýn verdiði
Korku ve kaygý bazense kaybolmak adýna
Sektiðim bir yürekten diðerine
Meðerse baþ tacý bilmem gerekenmiþ içimdeki cennet
Cinnet geçiren bir sözcüðün de vebali boynuma
Israrla yakardýðým Mevla’m duymaz mý beni?

Duyularýmda saklý bir esaret düne ve sevgiye
Azýðýmsa lafügüzaf
Aþ eren kalemim sevdalandýðým þiirlere
Ve iþte düþtüm yine yola
Baþ koyduðumdan da öte
Baþ edemediðim nice duygu nice insan
Ertelenmiþ bir mutlulukla illa ki paye vereceðim
Kendime duyduðum özleme katýk da edeceðim
Her sözcük benden bir parça
Sarmalýnda bilinmezin sökün eden her hecenin
Gizindeyim gizlendiðim yetmedi mi hem?

Tevazu yüklü varlýðýmla illa ki konacaðým en tepeye
Ta ki zaman dolana dek zamansýz bir aþkýn da fýtratýnda
Elbet piþeceðim aþk diye diye
Uzamýnda göðün
Muradýnda dillendirdiðim
Mealimse hakkaniyet ve umut
Bir nefes daha alýp vermenin tam vakti
Ýþte uydusu oldum yeniden kalemin
Aþ erdiðim þiirlere konmanýn da vakti geçmeden
Bir akit misali altýna imzamý attýðým
Yüreðin feri sonsuza deðin sönmeden…


Sosyal Medyada Paylaşın: