Herkes kendiyle baþ baþa kalmak ister oysa,
Kendi içindekileri ölçmek tartmak ve hafifletmek ister...
Kendini anlatmadan anlamalarýný ister,
Ama sadece ister,
Kendiyle baþ baþa kaldýðýnda anlar oysa,
Kendi olmadan,kendine dönemeyeceðini...
Kendini anlatmak bir saðýra yolu tarih etmek gibi,
Bazen o kadar çok seviliyor gibi hissedilir ki,
Peki anlam veremediðimiz þey ise üzgün,kýrgýn,yorgun,bitkin,halsiz olduðumuzda onlar neden Yok...
Sonra sevgi de bir yere kadar sözü girer araya...
Ve sonda tüm hikayeyi bir son söze kitleyen Dostoyevski’nin sözü;
"Þimdi neyim ben? Bir sýfýr. Yarýn ne olabilirim? Yarýn, dirilip yeniden yaþamaya baþlayabilirim! Tümüyle mahvolup gitmeden önce, içimdeki insaný bulabilirim."
•Ayþekarat🌸
•Zeynepgökmen🌸
•Songüleren🌸
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.