En Çok Sevdiğin Kırar Seni
En çok sevdiðin insanlar kýrar seni,
En yara alacaðýn þeyi bilerek,
Nasýl çabucak yara alacaðýný bilerek,
Derin derin alýnan nefesler,
Boðazýmda düðüm oluþturan...
En çokta sevdiðin kýrar seni,
Ne kadar sevsen de aldýrýþ etmez,
Dayanýr duruma,alýþýr duruma gelirsin...
Cam nasýl paramparça oluyorsa öyle,
Ýmkansýzý baþarýp,
Onlarca kýrýðý birleþtirerek...
Ertesi gün,
Etrafa papatya kokulu gülücükler kondurarak...
Unutur gibi yapar,
Ýçinde fýrtýnalarla savaþarak,
Ýçin içini yerken,
Bir gözyaþý aksa da dinse acým diyerek...
Kaç unutuþ...
Kendini bu kaç defa ezdiriþin...
Daha bu kaç haykýrýþýn...
Sayýlmayan kaç yara...
Papatya kokulu gülücüklerin,
Gülerken kýsýlan gözlerin,
Gamze çukurunda biriken gözyaþýnýn,
Deðerinin bilinmesi Umuduyla...
Þu dar-ý dünyada acýnýn,
Gözyaþýnýn imtihan olduðu zamanlarýn geçmesi,
Kýrgýnlýðýný papatya kokulu gülücüklere saklayan kýzlarýn,
Ferahlýða kucak açtýðý günleri,
Sevdiklerinden darbe almamayý görmek umuduyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.