ne zaman bir yolculuða çýkmam gerekse
aklým hep sende kalýrdý
ne gittiðim yol keyif verir
ne yiyip içtiðimden tat alýrdým
yarýn yine yolculuk var ilçeye
sana biraz daha yakýn olacaðým bir kaç ay
ziyaretine de getirir belki çocuklar
ama öyle bir hüzün ve öyle bir sancýlý ki yüreðim
odalar üstüme devriliyor dünya oldu hepten dar
gördüðüm her mezarlýkta fatihalar okuyorum
belki duyar diye orada yatanlar
en çok da anneme uðruyorum
ulaþmak için onun mekaný seninkinden daha kolay
sana aþýk olmamýþtým galiba
belki de aþkýn ne olduðunu anlayamamýþ olmalýydým o vakitler
sevgi dersen bak iþte onu çok iyi bilirim
bildiðim her þey gibi seni de çok sevdim
ama hiç zamaný deðildi sanki
oyunbozanlýk edip çok erken pes ettin
daha oðlumuz týp fakültesini bitirmeden
acelen neydi ki
bir bahar akþamý sonsuzluða çekip gittin
henüz öðrenciydi iki oðlumuzda
artýk ana olmak da
baba olmak da bana düþmüþtü
aslýnda ikisi de kolay gelmiþti
yalnýz...
anneler gününü mü kutlasam
babalar gününü mü
bilemedim hiç bir zaman
bir de boyun fýtýðým nüksettiðinde
hep diðer omzuma yaslandým
bu hallerime tanýk olanlar
galiba acýyarak bakýyordu bana
ben en çok da buna üzülürdüm
iþte böyle iki gözüm
anlat anlat bitmez insan halleri
enle baþlar, hiçle biter
biri de çýkar aynen der
ne tuhaf bir sözcük deðil mi
aynen...
19 Mayýs 2022-haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.