Buca İstasyonundaki Bir Demlik Sıcak Yaz Öğlesi

Bir þemsiye gibi açýldý üstüme,
Çamlarýn serin gölgesi.
Kuþ seslerinden bir ezgi,
Alýp götürdü beni çocukluðuma.

Saçlarý çözüldü anýlarýn birden;
Resimler uçuþtu penceresinden,
Tren yolundaki sarmaþýklý evin...

Daðýnýk,silik,çoðu unutulmuþ yüzler;
Ses,renk ve koku dokunuþlarý...
Bir zaman sokaklarýmda gezindiler.

Ama hepsi bu; þimdi derse gitmeliyim.
Yarýný kuracaklarýn þenliðine...Onlara,
Yaþamanýn güzelliðinden söz etmeliyim!

Sosyal Medyada Paylaşın: