Suyumuz yoktu susuzdu evlerimiz, Özünden akardý billur gibi tertemiz. Bir zamanlar ne güzel akardýnýz, Güldür güldür, sokak çeþmelerimiz. Baðlarýmýzda kar sarnýçlarýmýz, Derelerimizde esvap yunaklarýmýz, Mahallelerimizde hamamlarýmýz. Zaman içinde hayatýmýzdan neden çekildiniz, Direnemediniz yýkýcý zamana, Anladýk ki yenilgiyi kabullendiniz. Bize sadece aný olarak býraktýnýz o günleri, Pöðreðinizden akarken þýrýldayan sesinizi. Önce sokaðýnýzý sonra kaybettiniz mahallenizi. Var olma mücadelesin de ayakta kalmayý baþaranlarýmýzdan, Sarnýçlarýnýzýn yunak ve hamamlarýnýzýn, Canýna okudu defineciler ile serden geçtilerimiz. Sizleri koruyamadýk kalanlarýnýzý da korumakta geç kaldýk. Çoðunuzun acý sonuydu sessizce gitmek, Unutulmuþ olanlarýnýzýn da yalaklarý içinde, Ateþ yaktý ayyaþ serseriler kararýp islendiniz. Kültürümüz medeniyetimiz’diniz siz, Sokaðý yok olmuþ virane evler arasýnda, Yýkýlmadým ayaktayým der gibisiniz. Anýlarýmýzda kaldýnýz çeþmelerimiz. Pöðreðinizden suyunuz akmasa da, Sizin için özümüzden özünüze, Akýttýðýmýzý bilin istedik hüzünlü çeþmelerimiz. mcicek 030612
Sosyal Medyada Paylaşın:
mhrcck Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.