Kardelen Ağıdı (II)

(ah o gözleri yýldýz, yanaklarý ay, çenesi bulut,
saçlarý þimþek çocuklar... salça ekmek ellerinde taþlý arsalarda meþin top kovalayan, çizdikleri rüyada beþ taþ oynayan ah o haylaz, ah o kýrýlgan çocuklar...)

uçurtmanýn kuyruðuna jilet takýp kötülüðü lime lime kesecek olan
çarpýþan arabalardan attýklarý kahkahalarý boðazý o iç okþayan sesleriyle turlayan kontra pedal bisikletine astýðý rüzgâr gülünün hangi kýzýn saçlarýný havalandýracaðýný düþleyen
bebeðine anasýnýn rujunu sürüp ayaklarýnda sallayýp ninni söyleyen
ah o okyanus
ah o çaðlayan
yürekli çocuklar...

hayallerinde annelerinin keselerini sýrtlarýna vurup
denizleri, daðlarý, okyanuslarý aþmak
pilot olup uçsuz bucaksýz göklerde uçmak
ressam olup nazým’ýn mutluluðunu çizmek
öðretmen olup anadolu’ya aydýnlýk götürmek
þair olup masmavi dünyalar yaratmak olan ah o kimsesiz
ah o mahcup çocuklar...

ateþ gibi cehennem gibi
kavurur durur kurak topraðý
kaynatýr yýpranmýþ asýrlýk taþlarý
durur öylece durur sabahtan beri
gökte temmuz güneþi

ahan da iþte orada bak
durur dicle bacýnýn sol göðsünde
kor dolu kocaman sýzý
baþýnda allý güllü yemeni
kulaklarýnda
doymak bilmez
aç gözlü atmaca çýðlýðý

bir bilsen ne zordur
kadýn olmak bu coðrafyada
çirkinliðe susarsýn
boyun eðersin yutarsýn
ne yaparsan yap
gün gelir
mezalime kurban gidersin

kaynýnýn gözü üzerindedir diclenin
kapandýkça kýsýlýr
kýsýldýkça kapanýr
kaçtýkça kýstýrýlýr dicle
kurbanýdýr gayrý sahipsizliðin

abisi gün sayar cezaevinde
kocasý askerdedir
hevesle bekler tezkere
masum
çelimsiz
küçük rüstemi
gezer durur hayvan peþinde

o rüstem ki
deniz abisinin asýldýðý mayýsta girmiþ dokuzuna
zaten
buralarda býrakýn denizi
ne þimdi ne yýllar öncesinde
yoktu tozlu asfalt bile
buna raðmen filmlerde gördüðü
o ihtiþamlý þehirler hayallerinde

hiç çocuk olmadý
ne oyuncaðý vardý
ne akraný
bir tahta sapaný
bir de yoldaþý karabaþ

ola ki kurtlar saldýrýrsa diye
kuzularýný korumak için
birini peþinde taþýrdý
birini cebinde rüstem

o dað senin
bu tepe aðanýn falan demez
gün boyu güderdi kör galip’in davarlarýný
hem de
sinsi mayýnlarýn mesken tuttuðu dipsizliklerde

ne önemi vardý ki
kimin döþediðinin
ya da anlamsýz niçinlerin ne önemi vardý
yoktu baþka yolu evine bakmak için

en büyük coþkusuydu
öðretmeninin her sabah söylettiði
dolaþýrken daðlarýn arasýnda
andýmýzý okumak

sýðýnmýþtý öðlen vakti
dayamak istedi o yaþta kocamýþ sýrtýný
koskoca bozkýrýn tek çýnarýna
bütün yorgunluðuna inat
keyifliydi
umutluydu yarýnlara
aklýnda okulu
kalbinde öðretmeni
dudaðýnda marþ

"varlýðým türk varlýðýna armaðan ols..."
kalakalmýþtý nar’ý andýran kalýn dudaklarý

kurulmuþtu ya bir kere el yapýmý patlayýcý
bekliyordu ilk ve son kurbanýný
ha rüstem ha mehmet
fark etmezdi ona

ki ne çok emmiþti anasýnýn memesini
o nar dudaklar
ne çok sýðýnmýþtý anasýnýn
sýcacýk kucaðýna

incecik bedeni
aðla ülkem aðla der þimdi
gökkuþaðý gibi yayýlmýþtý
gülüþlerini dilimleyen güneþin kollarýna
bulutlar koþtu ilk müdahaleye

ki
en yaþlýlarý
atamýn da alnýný öpendi
yumdu göz kapaklarýný rüstem
olan bitenden habersizce
rüsva bir davaya kurban

o esnada
öðlen molasýnda
meleklerden kurulu dergahýna kurulmuþ
briç oynayan tanrýdan önce
þahitti olanlara
kardelene ihanet eden hercai

eyy
bulut dede
al
al
beni de götür
göðe
atamýn
dergâhýna

uyan
atam
uyan
haydi birlikte
dönelim
o kirletilmiþ
coðrafya’ya
sana aç
coðrafya’ya
sana muhtaç




...... ikinci bölümün sonu......



menekþe/sessiz_sakin ve kimsesiz
ersin baþeðmez/çaysýz_þekersiz ve bademsiz
uður arslan/uykusuz_kalemsiz ve denizsiz
hatay/izmir/istanbul/04 mayýs 2022 14:00


.......

Þiir, aþaðýda linki bulunan þiirin ete kemiðe bürünmüþ halinin bir ve ikinci bölümüdür...

www.edebiyatdefteri.com/siir/1429736/ruzg-rgulunden-dusen-hayaller.html

www.edebiyatdefteri.com/siir/1430654/kardelen-agidi.html
Sosyal Medyada Paylaşın: