hiç yakýþýr mýydý Anaya "ben geleceðim" "bekle beni geleceðim" vaadiyle kuzusunu can paresini yad ellere býrakmak
acýmasýzdý çarkýn diþlileri "Vedia" ruhunu ya /Deyrul zafarân’da infaz edecekti ya da çarkýn girdabýnda yok olup eriyecekti
Ýnanmýþtý anasýna Bahe’cik Ýçin için sorgulasa da neden kardeþlerim deðil de terk edilen benim diye
sýcak bir yorgan misali sarýp sarmalayan manastýrýna sadakatle sarýlmýþtý yine de
yýllarca bekledi umutla cümle kapýnýn her çalýþýnda hiç þaþmadan mütemadiyen koþtu kapýya annem diye
her koþma hayal kýrýklýðý hüsran olsa da gözleri uzaklara dalardý hep bekleneni görmek umuduyla bir anne resmi arardý ufuklarda
Vedia hiç gelmedi !!! manastýr ana kucaðý oldu yuva oldu Bahe’ye
acýlarýný hasretini umudunu kim bilir dýþa vuramadýðý nice duygularýný Ýçine gömüp Mahzunca göçüp gitti bu acýmasýz dünyadan
Aslýnda bir bekleyiþin hikayesinde “Yaratýcýnýn insanlýða armaðanýydý Bahe Binebil"
//Sessizz sedasýzz bir bahe’cik geçti þu handan//
*Menekþe*
Þiirimi güne seçen kurula teþekkür ediyorum. Beðeni ve yorumlarýyla yanýmda olan þair arkadaþlarýma da bitimsiz sevgi ve selamlar sunuyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deryada bir zerre Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.