Gülümse Leyla’m!

Yetmez mi çektiðin, onca gam-keder?
Üzgün üzgün dökme, gözyaþý balam!
Gülümse kendini, eyleme heder,
Süzgün süzgün çýkma, karþýma elam!

Geçti zemheriler, geçti boran-kar,
Nedir bu sendeki, bitmeyen efkâr?
Bahar mevsimidir, etme ah-u zâr,
Ezgin ezgin bükme, boynunu lalem!

Kýpýrda birazcýk, neþe ile dol,
Batsýn kaygýlarýn, umut aðsýn bol,
Ters yöne þahlanan, Asi gibi ol!
Bezgin bezgin akma, ilham þelalem!

Yeter ki sen iste, yoldaþ olurum,
Sevgi kafesimden, kuþlar salarým,
Yüreðinden göçmez, sonsuz kalýrým;
Kýzgýn kýzgýn bakma, kaþlarý kalem!

Bir nefeslik ömür, geldi geçiyor,
Kimi aðu, kimi þerbet içiyor,
Mutluluk treni, kaçtý, kaçýyor;
Bozgun bozgun sýkma, canýný balým!

Maziye devret tüm çilelerini,
Uzat bana pamuk, çil ellerini,
Maviye dönecek, hayâllerini;
Çözgün çözgün yýkma, artýk vesselam!

Vefa zincirinde, kavi halkaným,
Cefa oklarýna, karþý kalkaným,
Sefa çekmen için, deli volkaným;
Ben yanarým yakma, kendini Leyla’m!

03.05.2022
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: