BİR AHŞAP KONAK GİBİ... (Profil resmim)
Bir ahþap konak gibiyim ben,
Eskimiþ, yer yer harap olmuþum,
Yine de, kibirsiz, fakat maðrurdur duruþum.
Kiremitler dökülmüþ, saçlarým gibi,
Gözlerime benzemiþ
Rengi solmuþ yaðlý boya kaplamalarým.
Fakat, yüreðim gibi, gönlüm gibi
O büyük salonlar duruyor aynen
Nice görkemli konuklar aðýrladýðým
Ki, her birinin kokusu sinmiþtir azýcýk
Ve Münir Beyin dinlendiði radyolarýyla,
Sobalý odalar var, halâ sýcacýk...
Ýçimde bunca yýlýn yaþanmýþ güzelliklerinden izler var da,
Dýþým göçmüþ, korumasýz kalýp yaðmurda, karda,
Tükense de soluklarým, yýkýlýncaya kadar
Eski bir ahþap konak gibiyim ben, hep Üsküdarda....
Zaman, neler götürmüþ, ben yine ayaktayým
Hep, o yaðlý boyalý, cumbalý konaktayým.
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.