Mecnun
Her aþk kapýsýnda, bir Rýdvan durur
Mecnunlar cem’ine, yananlar gelsin
Bu aþk ki; insaný yakar, kavurur
Nefsini zincire vuranlar gelsin
Gönüller har tutar, aþkýn od’undan
Her cümlede bahsettirip durur adýndan
Mýsralara dönüþen dert kelamýndan
Derman eþiðinde duranlar gelsin
Ýnsandan insana deðiþir sema
Kimi duysa da saðýr, kimi görse de amâ
Kor tutan gönüller tutar mý yama
Gönlünü ateþe atanlar gelsin
Fakirin yadýna özlemler düþer
Özlem eþiðinde bekleyen, piþer
Yokuþu görmeyen, düzlüðe koþar
Düzlüðü yokuþa satanlar gelsin
Gelsin, gelsin od ile aþk yutanlar
Aþk’ý hatýrda tutup, ömrü unutanlar
Gelsinler mecnun olup, kaf’a tutulanlar
Sakallýyý da mecnundan sayanlar gelsin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.