Lâm
Burasý son mekan, son kelam
Miad güneþinin gökleri seyrediþi
Kibir yükünü yüklendi enam
Masiyet memurlarý, nazarladý nefisleri
Sulh bozuldu, kýlýçlar çýktý kýnýndan
Haberler tez duyuldu, nefeslere pusu kuruldu
Nefesten çýkýldý, nefse uyuldu
Burasý Ahir Zaman!
Gözler uyudu, burasý zor mekan
Güneþe sýrtýný döndü aciz
Veli’ye deli denildi
Bu kalp; kirli ve pis.
Marifet topraðýndan nasipsiz
Sefil ve habis bir çukura defnedildi
Ýyilik üzre olan, iyilik üzre öldü
Gayrýsýna hüzün çöktü, azap döküldü
Müptedi gencin vechine vakit deðdi
Nefsini yenenden, siyah pýhtý söküldü
Lâm!
Esfele tövbe, mevâ’ya selam
Mutlak güzergahýný þaþanlarýn
Haddini, hududunu aþanlarýn
Haramlar ile uðraþanlarýn duraðýna; iblis çöktü
Semalar baðrýndan yýldýzlar söktü
Ateþ olup yaðdý gökler, nasipsizlerin üstüne
Bir kapýdan aralýk, mazlumlar gözüktü
Lâm!
Bu melam, kalbimizi büktü
Uyuyanlar, uyanýn!
Halýk’tan gelen Nebi uyardý
Bir yol var ki, Hakk’tan
Gayrý bütün yollar zarardýr.
Burasý son mekan, son kelam
Lâm!
Bizi Hakk bâb’ýna vardýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.