m-
K U L - B U - 2
Bir önceki þiir KUL BU!.. 1’de “KUL!” dedim ise de, herkesi içine almaz. Daha doðrusu, herkes bu kapsamýn içine kendi isteði ile de girmez, giremez. Kendisini orada göremez. Çünkü; KUL’luk, yalnýz Allah (C.C.) için yapýlmaz. Þeyta’ndan, nefise; paradan, servete: kadýndan, þehvete.. bir çok akýlsýz kiþinin yaþadýðý, nice aþaðýlýk derecedeki kul’luklar da vardýr.
Ya! Siz de, kendinizi; "kimin kulu?.." olduðunuz hakkýnda, hiç test ettiniz mi?
YA! Siz neyin veya kimin kulusunuz?!!! Bu soruyu, kendi kendinize ve samimiyetle sorarak.. acaba ne der ve kendinize ne cevap verirdiniz?
K U L B U ! . . (2)
ÞÝÝR NO; 148 * 04-01-2009
Kul, mal toplamakla doymaz,
Umduklarýný, bulamaz;
Ah!. Vah!. ile geçer hayat,
Ahirete, hazýrlanmaz...
Var’larýn, farkýna varmaz,
Verdiði sözlerde, durmaz;
Yol bir. O birliðe uymaz,
Günahý, yanýna kalmaz...
Helâli, harâmý bilmez,
Garibin, yüzüne gülmez;
Dünya batsa da.. üzülmez,
Her haltý yer de, gamm yemez...
Salâvat, aðzýna almaz,
Sülale boyu, bî-namaz;
Peygambere de, inanmaz,
Rabb’ini bile, tanýmaz...
Yaþarken idrak edemez,
Zevk, dört köþe, zaman yetmez;
Doðru sözleri, hazmetmez,
“Kul bu, hiç bir þey.. kâr etmez...”
12-02-2008/SAAT: 04:30/Konak-ÝZMÝR.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.