GÖZLERİN

GÖZLERÝN

Gözlerin kopkoyu gece karasý
Süzülüp içinde dolanýyorum
Onmuyor açtýðýn yürek yarasý
Kaybettim yolumu bulamýyorum

Biraz öfkelensen þimþekler çakar
Bazen bulutlanýr dumanlar çöker
Gâhi ateþ olup kalbimi yakar
Bakmaktan kendimi alamýyorum

Göz göze gelip de dalsam içine
Bir seyyah olurum sevda göçüne
Takýlýp da düþsem kirpik ucuna
Ayýlýp kendime gelemiyorum

Sanki bir fezadýr uçsuz bucaksýz
Tutuþturur beni odsuz ocaksýz
Saplanýr bakýþýn keser býçaksýz
Hançer mi mýzrak mý bilemiyorum

Gözlerin bir derya kirpikler orman
Çok mu zor birtanem farkýma varman
Gücüme gitse de kalbimi kýrman
Sensiz bir dakika kalamýyorum

Gülünce gözlerin neþve saçýyor
Aðlasan içinden ýrmak geçiyor
Yýldýzlar parlýyor kuþlar uçuyor
Yanýmda deðilsen gülemiyorum

Bir çift kara gözün esiri oldum
Nurgül’üm der aþký içinde buldum
Aþk þarap ben kadeh boþaldým doldum
Yýkýldým kapýnda ölemiyorum.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: