Aklým bir sonsuz dünya; gökler, daðlar, ovalar… Çalýþýr her saniye yok mu bunun tatili? Ýçinde bir çakal hep bir kuzuyu kovalar, Neden, niçin, nasýllar kaç kuzunun katili!
Esaret ne tuhaf þey; bir kibrit, biraz tütün… Kollarýmda kelepçe, ayaðýmda pranga! Ve zihnim her nefeste dumanlanýr büsbütün, Düþünmek alaturka, yapmak alafranga!
Ýki kürek kemiði arasý demir yumruk… Sýkar nefes borumu fikirden bir mengene, Üzerime devrilir kor ateþten bir tomruk, Etimi parça parça ýsýran ayný çene!
Nasýl, nasýl çözülür düðüm üstüne düðüm, Birden fazla ateþle nasýl oynar hokkabaz? Bin türlü meþakkatle peþinden at sürdüðüm, Ruh çilesiz, fikriyat çalýntý, akýl yobaz.
Doðru dediklerim hep kelepçeliyor beni, Hakikat karþýsýnda ne kadar cüce insan! Zaman kum eleðine atýp eliyor beni, Anlýyorum yanmazsa tapýnýr güce insan.
Çýrpýnýr, kývranýrým bu dopdolu boþlukta, Bir garip boþluktur ki; ne baba, ne ana var! Biraz ruh dinginliði bulsa da sarhoþlukta, Akýl insanoðlunu korkutan tek canavar.
Ey akýl övündüðün eserlerin nerdeler? Gayretin bir karýþtan öteye gidemedi, Perdeler, perdelerin ardýnda da perdeler… Her perdenin önünde miyavlayan bir kedi… Sosyal Medyada Paylaşın:
SİLÜET Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.