Mekan bir cehennem, zaman bir volkan, Varlýk camekânda duran süs gibi. Tek çizgi üstünde sefere çýkan, Þehirlerarasý otobüs gibi...
Tükettim yollarý son durak için, Menzil uzaklaþtý ben yaklaþtýkça. Vakti yok, bana da bir kýlýf biçin, Gireyim, gövdemden dýþa taþtýkça. Sosyal Medyada Paylaşın:
SİLÜET Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.