MEĞER

MEÐER

Karþýlaþtýðýmýz o zaman varya,
Bir yol ayrýmýnýn baþýymýþ meðer.
O gün üstümüze yaðan yaðmurlar,
Gözümüzün dinmez yaþýymýþ meðer.

Ýçimizde yanan sevda ateþi.
Gölgede koydu bak günü, güneþi.
Bazen bir girdabýn ikiz kardeþi,
Bazen bir kuyunun eþiymiþ meðer.

Aslý’dan Kerem’e kalan bir yara.
Ferhat’ýn daðlarda attýðý nâra.
Sirin’in kâh her an kâh ara ara,
Gördüðümüz ayný düþüymüþ meðer.

Ayrýlýk vuslata dönemeyecek.
Yürek hep yanacak sönemeyecek.
Kasýp kavuracak dinemeyecek,
Gönlümüzün bitmez kýþýymýþ meðer.

Uyanmak bir anlýk uyku halinden,
Islanýp bir kalbin akan selinden.
Söylemek lazýmsa þair dilinden,
Þiir gönlün soðuk duþuymuþ meðer.

Mesut’um kadermiþ çekip çeviren.
Bir yaprak misali her gün savuran.
Kökümüzden söküp yere deviren,
Þu câným feleðin iþiymiþ meðer.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: