ERGUVAN ÇİÇEKLERİ DENİZİMİN

’’Erguvan çiçekleri denizimin’’
yüreðimin mihmandarý
içinde gizlediðin sularýnda mavi denizimin
bir elçi pýnarý mavi gözlerinin nuru
erguvan çiçeklerimin
yanaðýna yansýyan tatlý akustik renkleri bir þifa pýnarý
kartal kanatlarýný sarmaladýðým hayatýn
düþlerimin kýyýsýnda avunduðum görecelerdi
nadide incili sahillerinde...

öyle bir sevda ki mavi denizimin
göðsünde uyuttuðun köpüklü dalgalarý
erguvan rengine karýþýrken mavi denizimin
görüntüsü akýntýyla coþardý bazen
bu içten bir duygu ile tertemiz berrak ve dupduru
dem bulduðum olurdu incili pembemsi sahillerinde
hayatýn çizdiði kýskanç bakýþlarýn kaderinde gezinirken
her duygu yankýlanýrdý içimde deniz gibi akardý meneviþlerimin
kendime kabahat bulurum görmediðimde
gönül tutkusu iþte sevgili baharlarýmýn
her daim göremediðim
yüzüme gülümseyiversen ne olur
erguvan çiçeklerim...

huzurum hep ayný makamýnda duyulur
mertebesinde lâ kararý bazen de
iniþli çýkýþlýdýr müziðin naðmeleri
týpký hayatýn merdivenleri gibi
öylesine de güzel bir þey ki insaný büyüleyen
týlsýmý gözlerindedir denizimin
bazen de mahur bakýþlarýný görürsün dünyanýn
güfteler ve sevdalarýnla uyanýrsýn
aslýnda bu dünya yalan derlerdi bazen düþünürüm de
maðrur bakýþlý karlý daðlarýmýn ardýnda neler vardýr
mor sabahlara uyanýrken seninle denizim
sabahýn serinliðindeki alýcý kuþlarým gelir
erken bir vakitte dik yamaçlarýndan inerken
ben hiç yaþamamýþým derim...

hayatta bu güzelliði gördükten sonra
baharým ve yazlarým hep yalnýzdý benim
özlemlerim dopdolu dar yollarýnda
siyah bulutlar dokunurdu küme küme sahillerime
yaðmur damlalarý düþerken üzerine
içim buruk bir sevda ile kývranýrdý yine
mis gibi meyler dökülmüþtü gecede yerlere
iniþe geçmiþti hayat hadi yolun rast gele
kýrýlmýþ içimdeki kadehlerim birer birer
gönlümse harabeye dönmüþ bu her þeye deðer
adýna yaþamak denirse eðer haykýrýrdý mehtap
martýlarýn sesiyle özlemler dibe vururdu
o yaþamý yine gelip görmek isterdim
son kararýmla erguvani çiçeklerimi her gün
belki bir umuttur diye...

bazen uzaklardan el sallardým sana
unutamadýðým düþlerimi görürdüm hayal meyal
yüreðime gömerim gerdanlarýnda bakýþlarýmý
muhayyer kaderime boyun eðmiþ denizim
masum çocuklar gibi yanarým düþ sarkacý bakýþlarýmda
incili yollarýnýn tepelerinden son piþmanlýðýmdýr benim
acemiliðim çok zor olsa da epey zorlanýrdým
biliyor musun, hala dertlerimle derbederim
bu hayat vapurlarý geçerdi boðazýn üzerinden
ben suskun deniz suskun aðlamaklý
bir elveda öpücüðüdür sevdam dokunaklý
gönül tavan yapmýþ kararýný ver artýk
yüreðim ise isyanlarda benim
sense nadide bir çiçeksin kokladýðým
erguvani renginde denizim...

tüm zenginliðin rengine doymuþ sular
engin mertebesinde uzanýrken duygularým
tez haberin gelsin finale doðru sen ne zaman geleceksin
ani iniþleriyle kurban olduðum sahillerime
buna ben yaþamak mý derim
söyle erguvan çiçeklerim söyle ki
ben de haykýrayým zenginliðine
mavi denizimin...

Behçet Bük Eskiþehir
10.4.2022 Not : Boðazýn iki yakasýnda Erguvan aðaçlarýnýn içinde geçen
renkli serüveni canlandýran sözlerim vapurla seyrederken izlerdi gözlerim,
þiirimle anlatýmda es geçemediðim maziden bir çalýþmaydý sözlerim,
umarým beðenmiþsinizdir.
Okurken vaktinizi ayýrdýðýnýz için sizlere minnettarým.
Burada Marmara denizinin alt ve üst zenginliði de dile getirilmiþtir
tarih boyu öðrendiðimi aktardým bir tablo gibi saygýlarýmla Behçet bük 4/2022’E
Sosyal Medyada Paylaşın: