Ela Gözlerine Yazmayacağım

Portakal çiçekleri, akasyalar açarken,
Ýlkbaharda kurudu, yeþerecek dallarým.
Turnalar havalanýp, katar katar uçarken,
Uzaktýn iliþmedi, ellerine ellerim.
Sana hasret þarkýlarý, artýk dizmeyeceðim,
O ela gözlerine, þiir yazmayacaðým.

Bizimkisi hayaldi, belki masum bir düþtü,
Uyandýk rüyalardan, gerçeðin acýsýyla.
Uzadýkça muamma, yüreðime kor düþtü,
Ne kadar yaþarým ben, bu gönül sancýsýyla?
Yaralý yüreðimi, artýk üzmeyeceðim,
O bela gözlerine, þiir yazmayacaðým.

Yâd ellerden dönmedin, ayak diretip durdun,
Ve sonunda baþardýn, takýp oyna zilleri.
Tükettin yýllarýmý, çokça bekletip yordun,
Ak köpüklü dalgalar, döverken sahilleri;
Baþ harfini kumlara, artýk kazmayacaðým,
O hâle gözlerine, þiir yazmayacaðým.

Alýþkýným þaþýrmam, hercai hâllerine,
Bir tutam sevgin için, fedaydý oysa caným.
Güle deðil yazarým, yangýnýn küllerine,
Sanma rýhtýmda bekler, öldü tüm heyecaným.
Bir demet çiçek ile, artýk gezmeyeceðim,
O sulu gözlerine, þiir yazmayacaðým.

Vuslat sözcüklerini, çýkardým lügatimden,
Kurda-kuþa, böceðe, yönlendirdim kalemi.
Çekildim kabuðuma, döndüm özüme tümden,
Dipsiz kuyuya attým, cümle keder, elemi.
Büyük yeminler ettim, asla bozmayacaðým,
Oy Leyla gözlerine, þiir yazmayacaðým!

11.04.2022
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: