Öylesine geniþ ki, kara topraðýn gönlü!
Günahsýz ve günahkâr kim gelse sýðar ona!
Sormaz kimlik kopyasý, çektir arkalý, önlü;
Âdem’den baþladý o, devam eder en sona…
Canlarýn sevgilisi, insanýn rýzk kapýsý!
Yalnýz ürün vermektir, onun doðal yapýsý!
Sordu mu ekenlere, hani nerde tapusu?
Kuþlar inip topladý, ne varsa kona, kona…
Âþýk yarmýþ karnýný, yandým anam dememiþ!
Eken bire on almýþ, beþ kuruþ ödememiþ!
Fakir yetiþtirmiþte, hangi zengin yememiþ?
Topraðý iþleyenler, layýktýr madalyona…
Topraðý senden iyi bilen olmadý Veysel!
Onu unutturanlar, tamamýyla bireysel!
Tercihler hep betona, araziler tevekkel!
Terk edildi tarlalar, tümüyle erozyona…
Betonlaþtý her taraf, mahvoldu bütün kentler!
Dolduruldu mecralar, hiç su tutmuyor bentler!
Toprak kavruldu bitti, kurumuyor tülbentler!
Köylü iþi býraktý, yaslanýyor bastona…
Yönetenler bu sýrra eremediler, naçar!
Kapalý nasipleri, açarsa, Allah açar!
Her kim ki ölmüþ gibi, kara topraktan kaçar!
Yakýnda mevtalar da, girecekler betona…
Karaman-2022/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.