DİYEMEDİM
DÝYEMEDÝM
Ansýzýn dönüp yine halim hatrým sordu da,
Yolunu beklemekten yorgunum diyemedim.
Kaç defa oldu bilmem kaç yerimden kýrdý da,
Kýyýp, yaptýklarýna kýrgýným diyemedim.
Bu gönül ýrmaðýnda kaç defa su yuttum ben.
Ama ne gönül koydum ne zoru dayattým ben.
Halbuki kaç kederi koynumda büyüttüm ben.
Ne çare ki ben sana dargýným diyemedim.
O yok iken her günüm ayrý bir zehir oldu.
O andaki sevincim dýþýmda zuhur oldu.
Gülüþlerim belliki özüne kahýr oldu.
Normalinde beþ vakit durgunum diyemedim.
Bir nasýlsýn bir anda kaç cevap buldu bilmem.
Kaç sözü kelâm ettim kaç sözüm kaldý bilmem.
Hâlet-i ruhiyemde o anda n’oldu bilmem.
Toparlayýp mevzuyu vurgunum diyemedim.
Ayrýlýrken hoþça kal dedi ve uzaklaþtý.
O gittikçe hüzünler yine cana yaklaþtý.
Mesut’um soluk benzim aklaþtýkça aklaþtý.
Ne zaman tükenecek sürgünüm diyemedim.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.