m-
CAHİL – KARAR VE ZARAR
“Cahil kimdir?” diye bir soru sorulsa, bu soruya muhatap olan hiç kimse, bu payeyi üstlenmez.
En çok da, bu payeyi cahiller üstlenmez. Ancak böyle cahil kiþiler, cehaletlerini kabul etmediklerinden dolayý; cehaletlerine son vermek için de, "okumak, öðrenmek.." gibi hiç bir çabasý, meraký ve ihtiyacý da yoktur. Gerçekten haklýdýrlar da. Çünkü, böyle kiþiler, "neyi bilmediklerini de bilmediklerinden" dolayý gerçekten de haklýdýrlar...
Allah, kimseyi böyle, “CAHÝL’in haklýsý” olarak býrakmasýn ve böyle kiþilerin oluþturduðu bir zümreye dahil etmesin. Cehalet, bir insanýn kendisine yaptýðý en büyük zûlümdür.
“CAHÝL – KARAR VE ZARAR”
ÞÝÝR NO: 127 * 27-12-20O7
Cahil, cesur olur. Ýlmi; ne arar, ne sorar,
Aklý, fikri oynaþta. Gözleri, güzel tarar;
Dili zikirde ama, Þeytan’la aþýk atar,
Fýrsatýný buldukça, harama hile katar;
Hayatýný doldurur... Nice, “AH’lar ve VAH’lar!..”
Firavun olmak için. Çok zaman, hayal kurar...
Nefis önde, zevk arkada, hep koþar da.. KOÞAR,
Ahiret’ten “KÝM DÖNMÜÞ?..” diye, müstehzi SORAR;
Ýbadeti hiç yoktur, Cennet’ten KÖÞK’ler, umar.
Halbuki kendisini, Cehennem de bekler.. NAR,
Dünya herkese geniþ, yalnýz O’na gelir.. DAR;
Bilmez ki, "KÝR’le NUR’u" ayýrýr, “incecik bir ZAR...”
Ölüm kendisini. Kendisi, para-pul arar,
Cennet, sanki garanti... Bilmez, zulümde karar;
Herkese akýl verir... Aklý, akýla zarar...
Ne, kendine faydalý. Ne, çevresine yarar;
Ömür nehri hep böyle, daima, boþa akar,
Azrail’i görünce, korkudan caný çýkar...
19-06-2007 /SAAT:02:00 /Konak-ÝZMÝR.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.