düşünsüyorum. da
nicedir boynuna bi ev çiziyorum sevgilim
ne olur dudaklarımın kusuruna bakma
kafamda aciz bi kurşun kalem
hadi. acizliğime yerleş
acizliğimle helalleş
yaşamanın sokakları sonsuz akıcı
hava derin mi derin
inançlı olmayı bu derinlikten öğreniyorum
nicedir kollarına imkansızı çiziyorum
yüzümün yüzünde bi aptallaşma tutkusu
kedi olmayı bilmeliyim
zaman zaman üşümeyi
ne kadar üşürsem o kadar aşık hissediyorum
çoktandır gözlerinde dağıldığımı görüyorum
dağıldıkça ufalanmanın verdiği hazzın muhteşem mutfağında olduğumu
her bi şey ağzımda kayboluyor
kayboldukça. anlıyorum
gözlerin gördüğüm en güzel sebep. aşık olma sebebim
şükrediyorum
iman ettikçe. ölmeye meraklı bi insan oluyorum
kafamdaki kurşun kalem rotasını şaşırıyor
bütün saatler dokuza yaklaşıyor
bir bir hatırlıyorum
yaşlı bi taksicinin mahalle mahalle dolaştırdığını
hiç var olmayan bi simitçiyi benden saklayışını
anlıyorum. burası sana varabilmenin gizli yolları
varmak iki hece. biz o iki hece de buluşan devasa iki şehir
burada gülümsediğini iki kaşının ortasına çizdiğim cesaretten anlıyorum
ne kadar korkarsam. o kadar kavuşuyoruz
biz seninle aynı şeylerden tat aldıkça
aynı kuşlara bölüneceğiz sevgilim
sesimdeki cızırtılara. aldırma
düşünmenin adabına varacağız
düşünmek. dudaklarımızda deliren birer çınar sözcüğü
ne kadar uzun delirirsek o kadar meçhul. o kadar insan olacağız
aşk şiiri yazamayacak kadar melek soyluyuz biz
yazarsak yaşayamayız
yazarsak. bi masanın etrafında buluşamaz ellerimiz
hiç düşündün mü. mutlu kırmızının neşeli mavisini
ben seni bildi bileli canım. kendimi unutmaktan geliyorum
o evin bahçesinde
kuşlu duvarlar olmayı
merdivenlerin kalbi olsa. aynı köşeye çıkardık biliyorum
o yüzden ayaklarımı ayaklarının müdavimi olarak aklının bi köşesine çiziyorum
unutursan yaşama sevgilim
unutursan yaşama
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.