Çizgiler

düþe dalmýþ göðün yedi renginde
uçurumun dizine vuran çocuk ol...




uslu tenhalarýn ay düþümü sularýnda
gün gelir gezinir eller
belki bir kapýdýr tuttuðum
belki toprak kokusunda begonya
belki martý sesleridir boþluða doldurduðum
bozkýrýn ve türkünün tadýnda
deli bir aðacým ben
içime iþlenmiþ uykularýn
zümrüt baharý..




zaman
þirin çölün yataðýnda gizli hat
gölgelerin üzerime giydirdiði
susmalar gelinliði
düðümler çözüldükçe
sarmaþýk masallar evrilir geceye
gözlerimde yýldýz tozlarý
dumanlý ateþin sarýsý
belki sevda incisi aynalar
kaderi öðüten..





bahar dalýyla kýyýlarý rendeler yalnýzlýk
dökülür ufkun atlasýndan
sütbeyaz kanatlar
bir sarnýç bayramý kopar içimden
kundaðýnda çocukluðumun yelesi
ki,el ele düþlerin vapur ýsýrýðýnda
aþktan söz edilince
belki ateþten dolunay karanlýðýn aydýnlýðý
bu þehrin unutkan bahçeleriyle
saçlarýmý tarar rüzgar
günlerim sevinir bazen
bazen sis çanlarý





kan üþümesi yokluk burkuyor terliklerimi
hayallerin buðday koþusunda ýþýklar
derin bir að duvarýmda
uzarken dallar
kitaplar,odalar
ve bir çocuk yaralanýþý
alnýmýn renginde mor çizgiler



.....

Sosyal Medyada Paylaşın: