Hani Yokmu

Biri dinler diðeri anlatýr,
Dinleyen bilir,
Anlatan yaþamýþtýr...
Hani yokmu þu yaþanan hatýrlamak bile istenmeyen olaylar,
Yaþayan anlatýr,
Duyan dinler,
Bilmeyen öðrenir,
Öðrense de deðiþir mi sanki...
Bir bakmýþsýn aynýsýný Yaþar,
Dinlediðini,bildiðini
Duyduðunu,öðrendiðini zannederek...
Hani yokmu þu çýkmaz bana denen
Çýkmaz sokaklar...
Girdiðin o derin dipsiz kuyu...
Girdiðin anda sýnavýn olur,
Ýmtihanýn olur,
Sende Yaþar,
Gün gelir baþkasýna anlatýrsýn...
Sende söyle þunu,
Hani yokmu þu çýkmaz bana dediðimiz çýkmaz sokaklar,
Çýkýyor de...
Öðrensen de imtihanýn,
Öðrenmesen de,
Ama geçiyor de,
Belki çok zaman geçiyor ama,
Geçiyor de...
Yine yeniden hafýzasýný kazanmýþ insan gibi de...
Bitkisel hayattan çýkan hasta gibi,
Yürümeye baþlayan çocuk gibi de,
Gülmeyi,
Sevmeyi sevmem diyemeden,
Aðlamayý,
Herþeyi baþtan öðreniyorsun de,
Sanki hiç o çýkmaz sokaða girmemiþ gibi...

Sosyal Medyada Paylaşın: