Ülkem asr-ý saadet, sayfasýný kapattý!
Devr-i cahiliyetin, ruhsuz diyarý oldu…
Milli deðerlerimi, kaldýrýp çöpe attý!
Gencecik dimaðlarýn, istikballeri soldu…
Kutsal deðerlerimi kaybettikçe hep bir, bir!
Âlem gözümde oldu, ruhsuz beton bir kabir!
Þimdi aklýma gelen, hiç sevmediðim tabir;
Bunca aymazlar benim, yurdumu nasýl buldu?
Yurtta hain kaynýyor, hem Edirne’den Kars’a!
Arap, Zerdüþt, Yahudi, komþularda kim varsa!
Ermeni’si, Afgan’ý, ülkemde ne ararsa!
Ýpini kýran geldi, caným ülkem mahvoldu…
Çýkýn gidin hepiniz, kalmasýn tek çöpünüz!
Ne faydanýz var bize, kambursunuz hepiniz!
Türk’le bir mi tutalým, ne eder ki topunuz?
Siz yokken vatanýmda, huzur ne kadar boldu…
Tüm gelenler ne kattý, yurdun istikbaline!
Daðýttýðýn Arabýn, dön de bir bak haline!
Vicdandan bahsetme bak, menfaati âline!
Anadolu’m aðlayan ana oldu, saç yoldu…
Biri, “ekonomistim”, diye attý havayý!
Millet unuttu artýk, mefkûreyi, davayý!
Darmadaðýn ettiler, þu mukaddes yuvayý!
Sanýrým ki mutluluk, baþka bahara kaldý…
Birisi imparator, biri olacakmýþ çar!
Ýnsanlýk sos veriyor, kaldý bunlardan naçar!
Þimdi Ruslar ölüyor, saymadým kaçar, kaçar!
Cihan harbi bekleyen, savaþ çanlarý çaldý…
Sabah atlayýp ata, tez varýyorduk Þam’a!
Kilis’ten çark ettik biz, geri dönüp akþama!
Bu boþ manevralarla, gönülleri okþama!
“Yurtta sulh, cihanda sulh” doðru olan tek yoldu!
Karaman-2022/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.