Gök Gelir Yer Gider

Vurgun yemiþ tam alnýndan saatler
Gök gelir yer gider, çözülür dizlerim...
Saçlarýndan yakalanmýþ bir yel,
Kaybolan bir yamaç
Ve damlasýný arayan bir nehir
Parmaklarýmýn ucundan adýn geçer.
Aðýr bir nöbet, alýr baþýný gider.

Bu sevdanýn samimi bir yarasý var
Yarým býrakýlmýþ bir þiir
Yitik bir aydýnlýk
Elimizden kayan bir çiçek
Gönle iliklenmiþ bir sevgili
Ne ileri, ne geri...

Gece yatmýþ dört duvarýna
Çoktan derinliðini unuttu deniz
Cansýz taþtan aðýr yerden
Gönlüme attýðýn düðümler.

Bu neyin darbesi, neyin habercisi
En inceldiðim yerden yakalandým
Bekledi topraðý bahar, daðlarý kar

Sudan su, ateþten ateþ
Daha sancýsý baþlamadan
Bileklerimden aþaðýsý donmuþtu.

Sokaðýn tan ortasýnda
Ýþte orada
Bir çocuk seni bekler
Bir aðýt tutturur bütün bað
Gecikmiþ bir bahar
Kurþun gibi aðýr
Bir gözyaþý matemi

Devrilir, baþý devrilir daðlarýn
Daha da mý uzakta
Sonun baþlangýcýnda
Yerim hazýr
Bugün yarýn giderim.

Sosyal Medyada Paylaşın: