eskiden de böyle miydim
cam kenarýnda durup
içimdeki gurbete göç ederken
buz tutarmýydý ellerim
herkes yabancý mýydý
dünya denen vagonda
hiç tanýdýk çýkmaz mýydý
bu manzarayý izlemekten
kimse býkmaz mýydý
en kýrgýn hallerimde
bir el uzanýrdý ellerime
küçücük bir kýz çocuðu
ruhumu esir alýrdý
bakýþlarýndaki hüzün demeti
içimdeki gurbete yolculuðum
hep o anda baþlardý
bilmiyorum kaç zamandýr
kendime bile yabancýyým
o gülen gözlerim nerede
nerede deliþmen hallerim
iþte yine buz gibi oldu çayým
yine kendi kendimin kollarýndayým
yine toplamýþým denklerimi
ýssýzlýðýmýn yollarýndayým
16 Mart 2022-haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.