gözyaşlarınla iniyorum bir kandil akşamı...dünyanın merkezine...

þakaklarýndan sýyrýlýyorum attýðýn ter ile
þah damarýndan da yakýn olaný
-kýskanýyorum-
benden daha çok seviyor diye

oysa ki ben öðretmiþken sana
her hece/de
dil /de
ve beden/de
aþkýn bin türlü ibadetini

-sev beni-
ilk emri ile kutsuyorum
cemre gibi düþtüðüm dudaklarýný

dizlerinin baðý baðlýyor
bana geldiðin acýlý yolu
bir mum yakýp dindiriyorsun ruhunun isyanýný
ellerini bana aç diyorum
göðsünde usulca yerimi alýrken
ellerini bana aç

gözyaþlarýnla iniyorum bir kandil akþamý
dünyanýn merkezine
kandilin az ýþýðý yayýlýyor sevdanýn sokaðýna
ne zahmet ettin ki
ýþýksýz da bulurdum seni

ebruli düþlerimin renk yorgunu oluyorsun
sulu boya tablolarda ki ressam imzalarý gibi
kayboluyorsun hayatýmdan

yüzümde býraktýðýn son akþam yemeði resmediliyor
ihanetinin belgesi olarak

oysa ki bende biliyordum bunu
bir sýr gibi saklamak istiyorum
sana þah damarýndan da yakýn olana
-duyurmadan-

tüm sorgularda inkar ediyorum sensizliði
ihbar eden gamzelerinde yerim olsun diye
inkar ediyorum

beni böyle sevme dediðin gerçeði çýkýyor
yedi kat arþa
her katta
kat be kat artýyor yokluðun
oysa bendim tövbelerin bozulsun diye bulduðun

günahlarýna yazýlmýþým bir kere senin
ne kadar dua etsen de

benim senin cennetin
bir de cehennemin...

alicengizoyunu
(hiç yolu yok yakacaðýz...sonra yanacaðýz...)

Sosyal Medyada Paylaşın: