ayaktaydým ellerim. duvarlarýn üzerinde parmaklarýmýn sesini sayýyordu
hiç vakit kaybetmeden düþünmeye baþladým hiç sevmedim diyeceðim bir þey var mýydý bilmiyorum o kadar yalnýzdým ki þarkýlarýn yükseleceði þeyler arasýndan geçen uzun bir durgunluktu nefesimdeki rüzgar
açlýktan aðzý kokan bir köpek yavrusuydum çok tatlýydý fakirliðim bedenimde fedakar bir soðukluk arka sokaklarýn karanlýk dünyasýydým yürümeyi koþmak zannediyordum belki de. bir insan kanadý aramak gibi olmayacak bir þeydi hayalim
oturmuþ parmaklarýmýn arasýndan sýzan her neyse ona yakalanmýþtým
düþünmeden edemiyordum hiç sevmedim diyeceðim o þeyin olmadýðýný biliyordum artýk
o kadar çoðaltýyordum ki kendimi pasýný siliyordu o bilinmeyen sýr
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nepal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.