Senden Sonra

Senden sonra talihime yenilemiyorum...
Sabah açýlýr,
gece düþer
kýsmet denen kandýrmacanýn
kahkahalarýyla...
Yaþayamamak - ölememenin cezasýymýþ,
anlamýyorum ki,
adam bu döngüye nasýl düþer...
Sonra yeni bir döngü baþlar
bengi dönüþün kum saatý gibi...
Her keresinde sonuna yettim dedikçe
baþaþaðý döner hayatýn,
oturup beklersin
içindeki hasretin bitmesini,
bir sonraki sinir krizinden kurtulmak için
azacýk bedahetin gelmesini...
Gezinirsin ellerin koynunda,
zaman donar,
asýlýp saatin akreplerinden
çekmek istersin ölümünü ileri
yaþayanlar da yaþatan da buna duyarsýz,
ne yakýna yetiþir sesin,
ne ünün yeter uzaða...
Öyle bir yasasý var ki hayatýn,
emeliyle sevgisi
ters-mütenasip, bak:
o dünyaya hasret çekmek daima kutsal,
intiharsa her haliyle yasak...

Þimdi seni izliyorum
yaðmurlu ekim ayýnýn hüzünlü penceresinden...
Daðlara gidecek olan Zerdüþt de artýk geçirdi yaþýný
Ateþini kendi içinden yaktý o,
alevini de azacýk senden aldý...
Belki de cismiyle ruhunun yaþý tutmadý onun,
belki de senden sonra kendini böyle avutmuþtu
Belki de on yýl öncesinden gidip dönmüþtü,
belki de sadece bunu unutmuþtu...

Öyle güzel gülerdin ki,
unutmamak elde deðildi
Ýkimiz de masum sayýlmazdýk bir yere kadar:
üzüyukarý, göðe doðru sal taþlarý atmýþtýk,
sen susunca o taþlar yüzü aþaðý düþerdi,
ancak suç sende deðildi,
yalnýzca bendeydi galiba:
çünkü sen gülünce ben aptalýn
ebedi yaþayasý gelirdi...
Sosyal Medyada Paylaşın: