Gül Kızıllığında Düşler

"Gül Kýzýllýðýnda Düþler"
...
Unutulmak;
mutlu olduðum vakit,
düþtü fikrime..
Aðýr kaybettim..
Ruhum çöl, bedenim ise ,
bir bedevi oldu..
Gördügüm her serap,
senin himayende esir.
Burada barýnak bulmak zor,
sevilmek nadir...
Yüzün nimet olmaya kâfi..
Seni bir kez içten gören’in,
gözlerine resmin çizilirdi..
Sen ki,
Gündoðusu bakýþlarý olan..
Yüz güzel bir araya toplansa,
Hepsinin güzelliðini nazarýnla alan..
Çiçeklere serenat,
Arýlar’ýn sofrasýnda bal olan.
Sen ki,
Yürek kentime,binlerce kandil yakan..
Daha ilk gülüþünde, gelecek hüzünlerimi uðurlayan
Ruhumu kýskývrak yakalayan ...
Kimsesizlik Deniz’im de batmayan..
Beni sardýðý vakit herþeyi unutturan
Evimin bacasýn da en halis duman..
Hastalandýðým vakit ellerinde þifam
Beni Aþka baðlayan
Beni Aþka bulandýran
Sendin...
Seni gördüðüm þehir,
Yalansýz ve temizdi.
Sokaklarýn,
beyaz inci taneleri ile bezenmiþ,
Bir damla yalan yaðmamýþtý..
Kutsal mabedim ise kirpiklerindi..
...
Gözlerinin gölgesinde,
serinlendiðim vakit,
Herþeyin deðeri artar,
kýymetlendikce kýymetlenirdi..
Beklenmeyen deprem oldun.
Sen gidicektin..
Þehrini dolaþýrken,
ihanet güzelliðe bürünmüþ,
ona bir tas suda sen ikram etmiþtin.
Meðer hepsi..
Kýrmýzý gül kýzýllýðýnda,
Oluþan düþlermiþ..
...
Sokak lambasý altýna,
dolunay düþtüðü vakit...
taþlara gölgem düþer,
dudaklarýmda bolca duman tüterdi..
Eþler ve dostlar,
Bana karþýda hep çetindi..
Ama,
Hissettiðim hiç birþey,
mutluluk deðil di ;kokun kadar..
Sen ki..
vaktiyle söz vermiþtin ..
Düþüncelerimden ayrýl diyerek,
Vedaný sýrtlayacaktýn..
Sözünde hak bilirdim seni.
Tutmadýn..
Feda olsun sana,
övgüler sýralayan yüreðim..
Seni bir tek yürekle görende bendim,
sevende bendim..


Morfin
Bir Selimhan Þiir’i..

Sosyal Medyada Paylaşın: