Kırık Yapraklar

Gün,doðuþunda sahiplendi bizi.
Kaç kanat çýrptým sana ulaþmak için.
Olmayýþýn’dan bir yaným derttir.
Sitem ettiðimi sanma;
Ýnanç..!
Kader..!
En üst mertebedir.
Tabiat’da suretin,
Her nefeste tadýn var.
Dallarýmý sardýðýn vakitte,
güvenmem gerekti sana.
Bunun seherinde filizlendik topraktan.
Eyy..Tohumunda Yalan olan,
görmezden geldiðim onca hatan var.
Söylesene..
Yorulmadý mý dizlerin,
her durakta durmaktan.
Sana susamak mý?
O ki;derin ihtiyaç’dan.
Ýçmedikçe,kurudu gönül pýnarlarým’da.
Eyy.. tabiatýn gözlerini kamaþtýran;
Çýkaramadým yüreðimi,
yüreðinin su kuyusundan..

Daha bir vakit diðerini devirmeden,
kirli dudaklarda sulandýn.
Köklerini topraðýma ekmiþken,
benide yüreðinden bir kenara attýn.
Aþk dedikleri;
Seveni kurutur,
sevmeyeni yeþertenmiþ.
Daha ilk sonbahar söktü tüm köklerimi.
Yenildim bu savaþta,
artýk mutsuzluðun kölesiyim.
Ahh..Sevgili..
Bensizde kaldýn,
zerre bundan etkilenmedin..

Þu perdeleri sevinç renginde olan senin yuvandýr.
Üstünden bulut eksik olmaz.
Gülüþünle yine yaðmur,
sabahýnda serinlik estirirsin..
Seni seven;Seneler kaybedermiþ,
gözlerinse
meyvelerinmiþ..
Deðen göz;ömür tüketir,
aþk’da tükenirmiþ..
Nedir bu susup saklanma telaþý!
Herkesin yakasýnda var bir yapraðýn..
Ýsmin..!
Damarlarýmda ne büyük sancý!
Nedir bu gönlümde olan,
bana vermediðin rýzkým!
Söyle sevgili..
Senin için kaç kez daha savaþacaðým!
Nedir bu yanlýzlýk!
Kayýp üstüne kayýplardayým..

Zaman her yeri saran bir duman
ýssýz ýrmaklar gibi akýp giderken.
Hatýrladýðým o suretin,
gitmedi hiç kirpiklerimden..
Ne çok yara aldým.
Kalktýðýmda göremedim seni.
Gördüðüm vakitte...
Ellerin zaten baþka ellerde esirdi.
Sözlerinde kaybolduðun;
Þuan ellerini tutan mý?
Benimse..
Artýk konmuyor dallarýma güvercinler..
Belli etmiyorum ama,
kurumuþ köklerimde..
Bir kaç kuru ot dýþýnda
çiçeklerde terk etti beni..
Biliyorum..
Esecek son rüzðarla devrileceðim.
Ölünce unutulur sanma..!
Mahþer günü..
KIRIK YAPRAKLARIMLA KARÞINDA YEÞERECEÐÝM


@_Morfin

Bir Selimhan Þiir’i..
Sosyal Medyada Paylaşın: