"YOĞU VARA SAYMIŞ GİBİ"
"YOÐU VARA SAYMIÞ GÝBÝ..."
Çalap yarattý beni, verdi ömürlük aný,
Görünmez damlaydým, damarda yürüttü kaný,
Ýçirdi Bengisuyu, yaþattý tende caný,
Bedeni kervan etti, dünyayý yolcu haný,
Ufukta belli menzil, ya uçmaktýr, ya tamu.
Türk yarattý özümü, açtý iki gözümü,
Dört ayaktan kaldýrýp, ceylan etti dizimi,
Suskun iken dillerim, bülbül etti sözümü.
Ne tez geçti çocukluk,? çekerlerdi nazýmý.
Gam, kasavet yok idi, bilmez idim hüzünü.
Geldi gençlik çaðlarý, kabýma sýðmaz oldum.
Baþta kavak yelleri, öðüt dinlemez oldum.
Ölümden korkar idim, ondan da korkmaz oldum.
Ýçimde ýrmak çaðlar, suda boðulmaz oldum.
Düþtüm sevda yoluna, yolumdan dönmez oldum
Kýrktan sonra, çöktü omuz, baþta saç kalmaz oldu,
Candan iþ gelse de, elden iþ gelmez oldu.
Yüze düþen her çizgi, yüzden silinmez oldu.
Dosta köþk iken gönlüm, kapý çalýnmaz oldu.
Hatýr, gönül var idi, o da bilinmez oldu.
Yaþ elliyi aþýnca, gözlerimde fer soldu.
Gönlümde söndü korum, içimde cevher soldu.
Döndüm baktým maziye, yýllarým heder oldu.
Önümde ki her günüm, kendime keder oldu.
Feleðe güç yetmeyince, suçlanan kader oldu.
Bu dünyadan anladýðým; ayný dönmez imiþ devran,
Boþa geçirme yýllarý; yolda düzülürmüþ kervan.
Eylesen de ilmi talep; illa edep der, Yunus Emre’m.
Bilmek ister isen seni; sen seni bil der, Hacý Bayram.
Arama yýldýzlarda; kul gönlünde saklý evren.
Kuldan fayda gelmez gayrý, Çalap’ýma diyem sözü,
Bu dünyada gülmez isek, öbür yüzde güldür bizi
Namert eliyle alma caný; mertlik üzre öldür bizi.
Görmediysek can dirliði, uçmaðýnda gördür bizi.
Kapat bize tamularý, uçmaðýna vardýr bizi.
KOÇ Muhittin verdi öðüt; kendi bir ders almýþ gibi,
Ne tez yaprak döktün ömrüm;? hazan yeli deðmiþ gibi,
Karanlýkta göz kýrpmýþ da; gökte yýldýz kaymýþ gibi,
Ömür boyu esrik gezip; daha yeni aymýþ gibi,
Hiç dünyaya gelmemiþ de; yoðu, vara saymýþ gibi.
22/07/2020 Muhittin KOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.