Günü kurtarmayý, hiç düþünmeden
Aklýma geleni, yazýyorum ben…
Sevda bahçesinde, hiç eþinmeden
Ýðne ile kuyu kazýyorum ben…
Her gün kuþanarak, tebdil kýyafet!
Gördüðü her göze, diyerek afet!
Günbegün artarken, türlü felaket!
Sözde âþýklara, kýzýyorum ben…
Gündüz hayalinde, gece düþünde!
Her gün yepyeni bir, sevda peþinde!
Hep yanýp kavrulup, aþk ateþinde;
Okudukça aklýmý, bozuyorum ben…
Sistem istedikçe, aþk þiirleri!
Müzmin âþýk olur, Türk þairleri!
Nerde gerçek aþkýn mübeþþirleri!
Bu iþte bir yanlýþ, seziyorum ben…
Tüm beþeri aþklar, güz gülü gibi!
Açmadan soluyor, iki sevgili!
Biri âþýk olur, öbürü deli!
Nafile kendimi üzüyorum ben…
Yok, sevgisizlikten baþka bir acý!
Sevgidir canlarýn gerçek miracý!
Bu can bu bedende, zaten kiracý!
Hepsini yan yana diziyorum ben…
Elbet en büyüðü, aþk-ý ilahi!
O aþka saygýmýz, namütenahi!
Böyle biliyorum, ben hep billahi!
Hayal deryasýnda yüzüyorum ben…
Karaman-2022/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Miraç: yükselme, göðe çýkma, merdiven…
Namütenahi: sonsuz, ucu bucaðý olmayan…
Mübeþþir: müjdeci, müjde veren…
Müzmin: süreðen, yerleþik, kronik…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.