Ninni

peþimden koþan gölgelerin ölü çizgisinde
melekler beyaz þarkýlar söyler..





miskin an’dýr
seslenir ninnisini
kitap uykusunda yüksekler
dünle kesitlenen gerçeðin
sallanýrken ýslak beþiðe
sarkaç yaralarý
deminde bugün bahar
eflatun yapraklarýyla perdesini açar
geçer bir rüzgâr buðday teniyle
bahçeler büyütüp






yaðmurun toprakla kokan desenli rüyasýna
ipekli y/aþ döker masallar
nar güler
gülünce,güz sularýyla yalnýzlýðýn
naçar sofrasý
bahar arasý eteðimin ucuna takar
söz uçurtmalarýný
ara sýra böyle uðradýðýmda göðe
bulutlarýn anlaþýlmaz uykusu
en yakýnýndakileri solur
ki,sýcak dudaklarýmda
çýt yok
zaman kavrulmuþ kýpýrtý
seyreder g/özlerimin havalý
aðacýný..

ne var bu havalarda
sen çiçek açtýðýnda




geceye kalkan sessizliðin loþ aynasýnda
kýzýlca yaprak ýssýz kayasýnda
dua ile bekleyen tasalý sevecenlik
durmadan ruhunu yaðar
ki,
bize göredir kapýlarý çalan vakit
önünde kuþ ve yaprak sesleri
uçurum hücresi

hepimiz öleceðiz


......
Sosyal Medyada Paylaşın: