Çığlık

karanlýk gecelerin sis yüzünde
umutlarý kirletiyorlar Anne!
...


rastladýðým gölgeler þairlerin aðzýnda uçurum
gökyüzü sanki ikiye katlanýyor
arasýnda giz parçalarý ve kýr çiçekleri
þehrin ortasýna usul usul ölüyor
bir çocuðun nefesine dolmadan baharlar
kapatma pencereleri
baþýný çarpýp kanatan güvercinlere yem veriyorum
Ýkisi de bir aðaçta tek olmayý bekleyen
Ýnce uðultuyla sevda kokuyor
soluklarýnda bir iç ki
kalbime desen çiziyor
ne olur intiharlarý hatýrlatma
yel kýyýlý uçuþlarýn biçare aklýnda
yüreðim üþüyor Anne





sisli denizlere açýlan aynalarda
kaç defa ay göðsümü yaladý
ki aklýmda günler
yakýlmamýþ mum gibi hecelerken geceyi
koridorlarý kullandým
bakma sen meltem rüzgarýyla tenimi sýyýran yapraklara
yaðmur dalgasýyla duvarýma inen telaþlara
çýplak kavgalardan korkmuyorum
elleri cebinde delikanlý hasret bekliyorum
alnýmdan öpüyor mavi ýrmak hýçkýrarak
kimsesizliðimde ayaða kalkýyor kuþlar
özlemek nedir öðreniyorum

-aðrýyan yaralarý kýzgýn bir buzun üstünde seviyorum Anne-


Ey benim fýrtýnalar koparan umudum
Ey benim yalnýzlýðýmýn yegane ýþýðý
Ey ýrmaklý ayazýn yataklý düþü
iki çýðlýk arasýndan sesimi
saksýya su verir gibi
Öp istiyorum

Öyle içten
Öyle derin

.......
Sosyal Medyada Paylaşın: