ESARETTEN CUMHURİYETE.
ESARETTEN CUMHURÝYETE
Üç kýtaya kök salan, altý asýrlýk çýnar,
Çürüyerek gövdesi, kurudu damar damar.
Yýkýldý kadim gövde, kýrýldý güçlü dallar.
Saldýrdý “medeniler,” diþleri kanlý hýzar.
Parça parça edilip, çýkmamýþken daha can,
Samsun’a ayak bastý, Mavi Gözlü Metehan.
Baktý Karadeniz’den, Toroslar’da bir duman,
Dedi, “ þimdi baþlýyor, kurtuluþ adlý destan!”
“Ýleri!” Emri ile koptu ilahi tufan,
Artýk ne can, ne canan, kulaklarda bir ezan.
Demir daðý eritip, kanla yazýldý destan,
Çýkar gibi Mehmet’im, sanki Ergenekon’dan.
Sel olup aþtýk bendi, Sakarya, Dumlupýnar,
Su içtik Sakarya’dan, düþerken yýldýrýmlar.
Gök çelikten süngümüz, saçarken kývýlcýmlar,
Filiz verdi kökünden, altý asýrlýk çýnar.
Atýldýk ok misali, kurtularak yayýndan,
Þaha kalktý tüm vatan, er, kadýn, atlý, yayan.
Yurdumun dört yanýnda, her eli silah tutan.
Topraðýndan silkinip, þehitlerdi savaþan.
Ateþ seliydik akan, Afyon’dan ta Ýzmir’e,
Sinsi sýrtlan gördü ki, kurt vurulmaz zincire.
Tarih Türk’ü yazacak, en evvelden, ahire.
Þükür olsun Rab’bime, Kahhar olan Kadir’e.
Geceleri gökten nur, yaðardý üstümüze,
Yýldýz ile hilalim, yansýrdý yüzümüze,
Alkaný bayrak yapýp, sarýp da göðsümüze,
Son sözleri yazdýk biz, yiðitlik türkümüze.
Bakar mavi gözleri, Göktürk’ün Göktuðuna.
Girdik Ata’m sayende, ilim irfan baðýna.
Rahmet olsun Türk’ümün, Halaskar Baþbuðuna,
Otað kursun Allah’ým, alsýn da uçmaðýna.
Ateþlerden geçerek, kazanýldý hürriyet.
Yanarak küllerinden, yeniden doðdu millet.
Milletimin baþýna, taç oldu Cumhuriyet.
Cumhuriyet insana, ne büyük bir fazilet.
Ey güzeller güzeli! Ey muhteþem Türk eli!
Sana sahip olmanýn, elbet çoktur bedeli.
Türk’e vatan dedin mi, hiç tanýr mý engeli.
Vatanýma göz diken, ya mecnundur, ya deli,
Aklý yerindeyse de çekiyordur eceli…
Muhittin KOÇ 29/10/2020 Bütün Türkiye Cumhuriyeti sevdalýlarýna, saygý ve selamlarýmla…
italik ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.