ÖMÜR PENCERESİNDEN BAKARKEN

Zamaný tesbih gibi çekiyorum.
Taneleri atiye sürüklüyor,
Ömür sermayesinin penceresinden günler film þeridi halinde
geçiyor.
Takvim yapraklarý hazan olmuþ birer birer dökülüyor.
Lahzaya bir bir saadet mührü vuruluyor.
Bu aralýkta þer kuyusunda
husumetlerde büyüyor...


Günü öðüten zamanlarýn hüznünden geliyorum.
.......
Bilmiyorum!
Belkide hýzlýca zamandan ve kendimden kaçýyorum.
Özümle özgür olmayý arzularken,
Kuþlarý yuvalarýnda özgürlük þarkýsýyla
selamlarken.
Yalnýzlýðýmýn hicvini
Muhacirliðimde yaþarken.
Göðün maviliðine ve her þeye raðmen türküler
söylüyorum.
Baðrýmda yanan cümleler
kördüðüm.
Yükselir geceye dokunan duygularým.
Yüreðe aðýr gelir gecenin karanlýk sancýsý.
Gönül mektebinin her daim yorgun savaþçýsý.....
Uzaklaþýyor güftelerde karamsarlýklarým sarýlý.
Recm edilmiþ düþlerimde varlýðýn derlediðim kalemim.
Feryatlarýn
semada çarpýþan rahmet saðanaklarýný
Umudun ve mutluluðun sandýklarýný
Birbir açtý zaman yaralamý
Saran ve kabuk baðlayan...

Meryem KARAPINAR
Sosyal Medyada Paylaşın: