Pencerenin camlarýna usulca vuran, merhaba diyen yaðmurlar aðlýyor. Ne anlatýyorlar gözyaþlarýyla? Hicran olan maziyi mi, günü öðüten kýrýlmalar mý? Yoksa lahzayý yaþayan bir sevgilinin söyledikleri mi sevinçten aðlatan......
Islanýyor yürekler,kokuyor ince ince topraða sinsin yaðmurun sesi. Sessiz bir orkestranýn naðmeleri. Yavaþça alna deðer lebleri. Rüzgar aheste kondurur ýlýk bir tebessümle yavaþça çehresine...... Yaðmur yüklü, sancýlý bulut geçiyor eylemine. Damlalar buðulanýr artýk düþlerde. Cümleler küf kokar omuzlarda taþýnmaz külfet adýnýn özlemiyle.. Tiryakinin kokan tütününde, atiye bakan yaþlý gözlerle. Dudaklarda mýrýldanan acý ve ýstýrap kokan þarkýnýn güftelerinde. Pranga takýlmýþ sanki, yaðmurun selam götüremediði o þehre....
Meryem KARAPINAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.