Ve o göksel gecelerde Ne güzel ilahiler söylerdik Süleyman sen geldin ‘Ol but-i serkeþ’ dedim ‘Salmýþ cemalinden nikab’ Ölüm ölüm gezinsin Kefen bezi örülsün Toprak toprak dövünsün Güzel sözlü Ýstanbul Güzel gözlü kýzlarýn Usulca konuveren O semavi kuþlarýn Durur bir minberde gülüþür Bir ekmeði kaç yoksulla bölüþür Sevda kuþu aþk bekçisi güz çiçeði
Seninle baþladýk biz Dünyazad senin adýn Sen geldin Sözünü kudretli söyledin Sensizlik ýssýz bir karanlýk kapladý çevremizi O gün görkemli bulutlar gibiydi yüzün Çoban kýzý dedi ey þeyh söyle Efendim devletli sultaným benim Ey ülkeyi yakýp kavuran bulut Senin burnun nerde Bu ülkede her þey hazin Bulutlar kuþkulu bakýþlarla süzüyor birbirini Yaðmurlar ürkek bir ceylandýr sürgit yaðar durur O sevgili nerde þimdi Bir çiçeði utandýrmadan sevmeli öyleyse
Ey Mecusi ey tüyü bitmedik yýlan Neden açýlmadý bu kapý Biz burada durup durmaktayýz Yýllar yýlý buradayýz sanki Biz buradayýz ve bunun adý isyan þimdi Birbirimize sokulmuþuz Soluk almaktayýz sürekli Biz buradayýz ve ellerimiz bileklerimizden kesilmiþ Dudaklarýmýz kanlý Bu umutla türküler söylüyoruz amma ne türküler Sizi bekliyoruz utangaç ve saygýlý Ey Recai ey günsüz akþamlar Ey þanlý bakýþlar ve öðrenci kýþlalarý Þehirden daha yeni döndüm bakýþlar uzadý
Ahmet Kemal
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.