çürüyüp gidiyor içimdeki çiçekler oysa ne yaðmur eksik kalýyor ne güneþ.. demek ki topraðým zehirli bir aþ gibi kökünden kurutuyor güzelliklerimi..
eriyen bir buz gibi kaybolup gitti güzel hikayelerim senin ceplerinde ne kaldýysa ona muhtaç önüme ne koyarsan kabulüm varsýn zehirli olsun, varsýn canýmý alsýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
barisbazalka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.