Güçlü lôdoslar, küçük balýklarý sersemletir. Dalgalarla yarý baygýn, bilinçsiz bir halde sahile sürüklenen balýklar, bazen elle bile toplanabilirler. Ancak, etleri çok gevþektir ve makbul deðildir... :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
’ ’Seni ilk gördüðüm sahildeyim; Lôdosun uðultusu kulaklarýmda, Gözlerin yine kýyýya vurmuþ...’
Ben, hep o uðultularla saðýr kulaklarým, Amaçsýz kulaçlarla Denizlerin dibinde seni arýyorum.
Suda kabarcýklar görürsen; Soluklarýmdýr, yaklaþma! Ve bulanýk bir su sararsa etrafýný; Kinimdir, soluma! Yakamozlar...Hele onlar... Onlara hiç dokunma; Onlar benim anýlarýmdýr, fânuslarda sakladýðým Býrak, temiz kalsýnlar. Sen, yine gözlerinin dýþýnda yaþa, Aç balýkçýlar için nefes al, Býrak, arayým seni hep Ama hiç bulmayayým...
Sen, bana gözlerinin dýþýyla baktýn hep, Bense, gözkapaklarýnýn içini istemiþtim... Oysa, neler verebilirdim sana... Sevgimden bir akvaryumda Sana bahar çiçekleri açan yosunlar getirirdim, Ýyot kokan bir hava bulurdum isteseydin; Akvaryumda saklanmazmýþ ’lôdos balýklarý’...
Belki seni yine uðultulu bir lôdosta O kýyýlara vurmuþ göre bilirim, Deme ’bir selâm bile vermeden yürüdü’, Belki bir bakar, belki hiç bakmadan geçebilirim; Alnýmdaki boþluklar, üç yaþ daha büyüdü...
(1962) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.