Rüzgarýn sesine uyandým,
Sabahýn dörtdü, yalnýzým.
Yaðmurlar odamýn camýný dövüyor,
Sanki yüreðime buzdan hançerler sallanýyor.
Yastýðýmýn diðer köþesi harabe.
Beri tarafý yaðmurlara teslim,
Hasretin tüm uvuzlarýmý sarmýþ
Kaskatý beton yýðýný gibiyim.
Þimþeklerýn ýþýklarý giriyor odama
Camlarda silüetin duruyor,
Gözlerimi kapatmaya korkuyorum,
Bu kadar yýl sonra gördüm seni.
Yýllar sonra ilk defa, gölgen duvarlarýmda.
Griden siyaha çalýyor, sonra
Sonra... hic bu kadar sarmamýþtým içimde þimsekleri
Ve az sonra yine göreceksem seni
Yýldýrimlar düþsün bedenime.
Pencereye korkarak yürüdüm
Yataðimdan saatler sonra cesaret ettiðim gibi.
Uzattým elimi, dökülen gözyaþlarýný topladým.
Toplayamadýklarým benimdi, anlýyor musun?
Yüzüme sürdüm, son öpüþlerini duyarcasýna.
Yüzümde soðuk öpücüðün dokundu,
Rüzgar bir anda kesiliverdi ruhumda.
Uyandýðýmda sen halen býraktýðým yastýkda, melekler gibi uyurken.
Sana atan kalbimin sesini dinledim, vesselam
Sükûnet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.