AĞAÇ KÖKÜNDEN KURUR

Kiþi ehli kâmil, deðilse elit,
Yasayla güvenlik ne iþe yarar?
Ne anahtar tanýr kasa ne kilit,
Kim bize acaba tuzaðý kurar?

Arif için bir gül yeter kokmaya,
Cahil olaný da gelir yýkmaya,
Deðmez almayana akýl sokmaya
Gafil iyiliði kötüye yorar.

Milletin sýrtýna yüklenmiþ semer,
Belinde deliði kalmamýþ kemer,
Sülüðün gözü yok, yapýþmýþ emer,
Doymak nedir bilmez, hâlâ kan arar.

Devlet milletine düþmanmýþ gibi,
Milli duygumuzun kazýnýr cipi,
Temelden oyulur düzenin dibi,
Bunu yapan bizi yürekten tarar.

Üstümüze düþen öyle bir yüktür,
Bizi yok edecek kadar büyüktür,
Önümüz obruktan beter oyuktur,
Düþmeden görüp de almalý karar.

Bakýn düþtüðümüz vahim duruma,
Ýçimizden düþtük bu uçuruma,
Sakýn demeyin ki gitmez zoruma,
Yarýn torunun da hesabý sorar.

Kökten yara alan her aðaç kurur,
Kök saðlamsa buda, yerinde durur,
Yeniden göverir kendini korur,
Yine tohum verir her yaný sarar.


Sosyal Medyada Paylaşın: