soðuk bir þubat sabahý
geleceðe doðru bir adým atmak için
uzun uzun düþünmeyi býrakmalý
zamaný iyi kullanmalý diyorum
ardýndan kuþlarý düþünüyorum
eskiden saçaklar olurdu çatýlarda
kuþlar kaygýsýz uçardý göklerde
bu kadar betonlaþmadan yerküre
her canlý sýðýnacak bir çalý dibi bulurdu
zümrüt renkli ormanlarda
ne zaman ayaza düþse yüreðim
kuþlarý düþünür dertlenirim
belki de direncim azaldý ne bileyim
baþým gövdeme yük oluyor bazen
onca yaþanmýþlýklardýr belki de sebebi
hep en mükemmeli ararken
yine bir çýkýþ noktasý arýyorum
ne aradýðýmý bilmeden
bu masada tek baþýma
daha kaç sabah otururum
kaç seher beklerim kumrularýn dönüþünü
kaç gün doðumuna tanýklýk ederim bilmiyorum
bu aralar kýrýk bilek kemiðim de öyle çok üþüyor ki
bazen sandalyede baðdaþ kurup oturduðum
sokak lambalarýnýn yerine üþüdüðüm de oluyor
ama beni en çok ne üþütüyor biliyor musun
"senin yokluðun"
2 þubat 2022-haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.