Eziyor geçiyor zaman beni Ah ihtiyarlýðým ah beni solmuþ yalnýzlýðým Ölümün karþýsýnda kapana kýsýlmýþlýðým Çevresinin mahkumudur insan Yeryüzü alt üst olmuþ Gök boþanmýþ Boþalmýþ içi insanýn Yollar var yürünecek diyorsun Bayraklar var sallanacak Yaþama sevincidir ancak Yaþandý yaþanacak
O senin çýplak yanýn Nerde sýrça sarayýn Yýkýlmýþ viran olmuþ her yanýn Bu benim çýplak yaným Diyorsan kutsal bedenin Yansýn ateþlere yansýn Diyorsan bu benim yaným Yaným bedenim kutsalým Dur da bak kendine Hoþça bak zatýna kim Diyorken Þeyh Galip Ya kimsin sen Sen kimsin Bu beden kimin Ya içindeki mum Þemidir yanar ateþi aþk içre Hoþça bak kendine kim, Zübde-i alemsin sen Bir etle kemik parçasýyken Öncesinde bir kan pýhtýsý Kenti kuþatmýþ heykellerin Aþk yoksa bir ölü tendir oysa Ey Leyla sen Mecnun’unu kaybetmiþsen Tanrý senin nerendedir O et parçasý ki ruha perdedir Aþk maðarada gizlidir Ýkinin ikincisi olan Aþk sadakatte gizlidir Þems’le Mevlana arasýnda olup biten nedir Þiirin en mükemmeli olan mesnevidir insan Yüzünde beliren o en müthiþ anlam Kalp ki en güzel yeridir Gel ve selam dur olan bitene Anla ki zamanýn kalbi atmakta en derin yerinde Sema yapan derviþlere inat döner dünya Gel sen beni batýr aþk denizine Gel sustur þu þeytaný Çadýrlar tutuþtu tutuþtu eski defterler Ben tuttum okþadým zulümleri Sen büyüttün durdun orda yoksullarý yetimleri Dünya durdu artýk yangýn yerine Ýbrahim ateþlerde gül deren Ben o saraylarý özledim durdum Nemrut’a zindan olan saraylarý Yok yok düþmaným yok benim kendimden baþka Çiðnenip duran evrensel deðerlerim Ne saygýnlýðým kaldý ne sevecenliðim Ben artýk kendime olan inancýmý yitirdim Aþkla yeniden toparlanan yaþama Sen beni sevdinse bunu bil Aþk benim bengisuyumdur bunu bil Aþk ölümün panzehridir
Ahmet KEMAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.